Geweldige weken achter de rug, nu weer aan de slag

Wat gaat de tijd toch snel.. Zo ontvang je mensen en zo zwaai je ze weer uit helaas! Maar wauw wat waren deze weken heerlijk en wat ben ik blij dat ik eindelijk mensen mocht ontvangen. Daarom hadden Leoni en ik beide een paar dagen vrij om te genieten van ons gezelschap en om leuke dingen te gaan doen. En na een lange tijd zonder internet gezeten te hebben, kunnen wij eindelijk sinds twee dagen weer contact hebben met de buitenwereld!!

Wij zijn een weekend weggeweest naar Plettenberg voor 3 dagen. Daar hebben wij een olifantenpark bezocht. We hebben deze olifanten gevoerd en daarna heerlijk geaaid en geknuffeld. Wat een enorme dieren, maar wat zijn ze lief. Een hele ervaring rijker en zeker voor herhaling vatbaar. De jongens zijn in dat weekend ook nog wezen bungeejumpen van een brug van 216 meter hoog. Hmm.. misschien toch een beetje spijt dat ik zelf niet gegaan ben?!
Na het weekend startte onze stage weer en zijn Martijn en Lennard dinsdag met ons meegegaan naar de school om kennis te maken met de kinderen en onze werkzaamheden. Het was die dag prachtig weer dus besloten Leoni en ik dat wij wilde picknicken met de kinderen op het grasveld en daarbij heerlijk met de kinderen te spelen. Martijn en Lennard brachten namelijk speelgoed mee voor de kinderen om mee te spelen. Het was een ontzettend leuke dag en de jongens vielen direct in de smaak bij de kinderen. Wij brachten eten en drinken mee en zo was de dag compleet. Als je dan aan het einde van die dag vertrekt en je kinderen om ons heen ziet hangen, lachen en dankbaar zijn, geeft dit echt een enorm goed gevoel. Ook was het leuk om te zien dat het speelgoed (hoelahoep, tennisballen en een honkbalknuppel) goed in de smaak vielen bij de kinderen en zij daar veel plezier mee hadden.

Woensdag hadden wij ook gewoon weer een stagedag, maar dan weer op het social development kantoor waar wij die dag een meeting hadden van drie uur en daarna voornamelijk lessen aan het voorbereiden waren en dossiers lazen. Tijdens de meeting werden de werkzaamheden van de social worker nog eens besproken en daarbij hulp gevraagd wat er nu gedaan met worden met sommige caseloads. Daarbij werd aan Leoni en mij gevraagd of wij hen willen ondersteunen bij het maken van een database, omdat de meeste van hen niet goed zijn met computers. Dit was een lange meeting, maar leerzaam om bij te wonen en om te zien hoe de ontwikkelingen van social work in Zuid-Afrika zijn. Martijn en Lennard hadden een dagje voor hen zelf en zijn met de boot naar Robbeneiland geweest. Wij hebben hen daarna weer opgepikt en zijn daarna heerlijk een hapje gaan eten samen. Wordt weer wennen om straks weer te gaan koken haha! Aangezien wij iedere avond wel een hapje buiten de deur eten sinds wij bezoek hebben. Een goed excuus dus om extra lekker te eten!!

Donderdag hadden wij een braai met de huisgenoten en daarbij ook Bulelani (onze stagebegeleider) uitgenodigd. Deze braai was een idee van onze huisgenoten om Martijn en Lennard welkom te heten in Zuid-Afrika. Een erg leuk idee en een super gezellige avond. Momenteel ebben wij vrij weinig huisgenoten in huis vergeleken met de andere maanden. Veel zijn al weer vertrokken naar huis of wonen nu ergens anders ( wel bij ons in de buurt) vanwege vele klachten over het huis en een huisgenoot. Dus met de aanwezigheid van familie en vrienden, werd het huis weer gezellig gevuld.

Vrijdag zijn wij naar Cape Point en Kaap de goede hoop geweest. Het was een zonnige dag, maar met enorm veel wind. Het uitzicht dat je daar hebt, verveeld echt nooit! Ondanks dat wij hier al eerder geweest waren samen, hebben ook wij weer genoten. De rit ernaartoe is alleen al erg mooi. We hadden afgesproken om in de avond naar Longstreet te gaan. Dat is een uitgaansstraat in het centrum van Kaapstad. We hebben een Uber genomen en heerlijk gedanst en plezier gehad.
Zaterdag was de dag dat we dan eindelijk ging paragliden. Dit was nog een verjaardagscadeautje voor Martijn van ons drieën. Wauw wat een ervaring en wat een uitzicht. Rennen van een berg af met een man achter mij en dan uiteindelijk zweven in de lucht. De wind stond op dat moment schijnbaar perfect en daarom konden wij extra lang in de lucht blijven. Ondertussen hield ik een GoPro vast om alles te filmen. Af en toe werden er ook foto’s gemaakt. Heerlijk om zo hoog in de lucht te zweven en te genieten van het uitzicht. Na het paragliden zijn wij door gegaan naar de tafelberg. Ondanks dat ik hier al vaak geweest ben, kom ik hier graag. Wat een mooi wandel gebied en een prachtig uitzicht. Ik heb gelijk ook gekeken naar de plaats waar ik mijn moeder 27 april herdacht door middel van bloemen. Hoewel de bloemen uitgedroogd waren, lagen zij er nog wel. Een mooi gezicht en weer even stil gestaan bij mijn lieve moeder. Ook fijn om deze plaats even aan anderen te kunnen laten zien, zodat zij weten waar ik het over heb.

Zondag hadden wij een stranddag. De eerste keer dat de mannen een dagje vrij hadden om naar het strand te gaan. Heerlijk wezen relaxen en daarna door om een hapje te eten. Maandag hadden wij een soortgelijke dag, omdat het een warme, zonnige dag was. In de avond hebben wij de Lions Head opnieuw beklommen om vanaf daar de zonsondergang te zien. Wauw echt te moeite waard om vanaf een berg de zonsondergang te zien.
Helaas laatste dagje is aangebroken dat ik nog samen met de jongens kan zijn. Die dag zijn zij weer mee geweest naar onze stage, omdat zij dit graag wilde. Hier hebben zij Leoni en mij in actie kunnen zien terwijl wij twee klassen van groep 3 les gaven in Engels. Na deze lessen hadden wij een pauze en zijn wij in de township gaan lunchen. In de middag kwamen de kinderen van onze groep weer binnen stromen en begonnen wij met een echte social work les waarbij wij de kinderen kennis wilde laten maken met verschillende emoties en deze met elkaar bespreken. Als afsluiter gaven wij de kinderen allemaal een eigen dagboek om hun eigen geheimen in op te kunnen schrijven. Deze dagboeken waren een cadeautje van Lennard en Martijn, omdat zij graag helpen bij het maken van een verschil. En daarbij ook iets voor Leoni en mij wilde doen. Leoni en ik zijn momenteel namelijk erg veel bezig met het voeren van individuele gesprekken met deze kinderen en komen er vaak achter dat deze kinderen eigenlijk hun problemen en geheimen tegen niemand kunnen of durven zeggen. Daarom het idee van een dagboek om dingen van hun af te schrijven.
De opdracht was om voor volgende week dinsdag in ieder geval één verhaal geschreven te hebben, maar de kinderen begonnen eigenlijk direct al met het schrijven van een verhaal en waren enorm enthousiast. Ook de jongens uit de groep wilde graag beginnen met schrijven en namen deze taak erg serieus. Een geslaagde dag wat mij betreft!

Helaas de avond was aangebroken en de jongens moesten hun vliegtuig halen om weer terug naar huis te gaan.. Wauw afscheid nemen is echt niet mijn ding en dat zal het ook nooit worden. Met tranen gaf ik hen een dikke knuffel en zwaaide wij ze uit. Die avond gelijk maar vroeg naar mijn bedje gegaan, omdat wij woensdag weer vroeg aan de slag moesten bij het social development kantoor.
Woensdag hebben wij voornamelijk geleerd hoe er rapportages geschreven moet worden nadat een cliënt een screening heeft gedaan bij ons. Wij zullen ook deze screenings gaan afnemen bij cliënten om ons meer uit te dagen. Deze screenings gaan over alcohol en drugs gebruik en welke interventie hierbij van toepassing is voor de cliënt. Daarnaast zijn wij meegegaan op huisbezoek met als taak de situatie vooral te observeren en achteraf onze bevindingen vertellen. Dit gaat namelijk om een nieuwe zaak waar veel informatie over bekend is, maar deze niet bevestigd is. Interessant en leerzaam om dit te doen en daarbij ook een rapport te schrijven over onze bevindingen.

Donderdag weer heerlijk met de kinderen van de school gewerkt en studenten van de Universiteit van Oxford mogen ontvangen om een indruk te krijgen van de organisatie Township Roots. Onze dinsdag klas werd gevraagd om een activiteit met deze studenten te doen. Ondertussen haalde Leoni en ik kinderen uit de klas voor de individuele gesprekken. Deze gesprekken gaan tot nu toe goed al vind ik het af en toe best lastig. De kinderen zijn erg open, maar de verhalen waar zij mee komen kunnen soms heftig zijn. Ik wil er alles aan doen om verandering te geven in de situatie, maar dit is niet altijd mogelijk. Leoni en ik hebben er daarom voor gekozen om naast de individuele gesprekken, lessen te geven over onderwerpen die de kinderen aankaarten tijdens de gesprekken. Ik merk wel dat er een enorme goede band is tussen ons en de kinderen en dat zij ons enorm waarderen en daarom ook open zijn. Ik kan hier ook veel van leren en het zet mij steeds weer opnieuw aan het denken waardoor ik op zoek ga naar uitdagingen voor mezelf als social worker en voor de kinderen om hen te begeleiden.

Vandaag is het vrijdag en dat betekend voor mij een hele dag werken aan school om mijn opdrachten af te maken en op te kunnen sturen. Ook dat moet helaas gebeuren in Zuid-Afrika.. Dus gelijk maar mijn was aan het doen, dan kan ik straks weer fris verder gaan.

Dit was voor nu weer mijn blog. Een hoop verteld en een hoop gedaan, hopelijk verveeld het nog niet