Jeej eindelijk bezoek van thuis!!
Blijf op de hoogte en volg Tamara
06 Mei 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Wat een drukke, maar ongelooflijk gave weken zijn dit! 4 weken lang bezoek van thuis! Het heeft daarom ook even geduurd voordat ik weer een nieuwe blog op internet kon zetten. Daarnaast was mijn internet verbinding de laatste tijd ook niet echt top! Blijft dan toch echt Afrika he ;-)
Oja... voordat ik verder vertel over mijn week, wil ik mededelen dat ik mijn eerste boete gereden heb in Afrika.. OEPS!! De schade was 750 Rand en dat is ongeveer € 50,- en dat is voor 20 km te hard.
Ik kreeg er een mooie foto bij opgestuurd die gemaakt is van ons tijdens het rijden.
Deze weken bezoeken wij weer alle hoogtepunten van Kaapstad om iedereen alles te laten zien voordat zij vertrekken.
Naast alle vrije tijd hebben wij ook stage gelopen waarbij wij weer heerlijk met de kinderen gewerkt hebben en leuke activiteiten gedaan hebben, individuele gesprekken gevoerd hebben, dat nog best lastig is af en toe. Het ene gesprek gaat soepeler dan de ander waarbij de kinderen open en eerlijk waren. Toch vinden sommige kinderen het lastig om zich open op te stellen waardoor ik weinig uit een kind krijg. Voor dit soort gesprekken is vertrouwen enorm belangrijk en daarom zijn Leoni en ik ook weken bezig geweest om vertrouwen te winnen van de kinderen. Het blijft dus een uitdaging om een gesprek te voeren met de kinderen. Ik merk tot nu toe dat de kinderen niet gewend zijn om over zichzelf te praten en dat zij daarom niks willen zeggen. Dit kan ook komen, omdat er veel speelt en een kind daar niet over kan of wil praten.
Ik ben blij dat wij iedere woensdag stage lopen bij het social development kantoor, zodat ik daardoor veel kan vragen over de individuele gesprekken dat ik weer goed kan gebruiken op de scholen.
De woensdag begon met het voeren van intakegesprekken, dat ik mocht bijwonen. Bij deze gesprekken werd ik enorm betrokken en ze werden gelukkig in het Engels gevoerd. Normaal gesproken spreken de mensen alleen maar Xhosa waardoor het voor mij lastig en vermoeiend is om bij te houden wat er gezegd wordt. Ik probeer alles in het Engels te vertalen, maar tegelijkertijd ook in het Nederlands om het beter te kunnen begrijpen. Het waren uiteraard interessante intake gesprekken en leuk om te zien hoe dat hier in Zuid-Afrika gaat.
Wij werken nog steeds met de afdeling interventies mee en hadden die dag ook weer huisbezoeken die leerzaam waren, maar deze vond ik ook erg heftig. Van dit huisbezoek, moest ik zelf even bijkomen achteraf en tot mij door laten dringen wat ik allemaal gezien, gehoord en meegemaakt heb die dag. Gelukkig kan ik er goed over praten en dat helpt mij enorm om dit alles aan te kunnen. Je ziet in de townships vaak dat er meerdere problemen in één gezin zijn waardoor je naar meerdere aspecten moet kijken. En dan merk je dat het in Zuid-Afrika toch allemaal anders geregeld is met zaken zoals uithuisplaatsing. Zo lijkt het heel makkelijk te gaan en worden er kinderen per direct meegenomen. En in het geval van woensdag, weigeren ze een vrouw met een beperking door een hersenbloeding, in een instelling te plaatsen waar zij beter af is. De reden hiervan is, omdat zij familie heeft die voor haar moet zorgen, alleen is dat in dit geval niet mogelijk ivm verslavingen. Deze zaken blijven erg lastig en dit zet mij enorm aan het denken! In Zuid-Afrika is het belangrijk dat familie voor elkaar zorgt wanneer dit nodig is. Pas wanneer dit niet meer mogelijk is voor overlijden van familieleden, dan kan er nagedacht worden over het plaatsen in een instelling. Dit geldt per probleem wel weer anders, want wanneer een kind professionele hulp nodig heeft, plaatsen zij deze makkelijker in een instelling
Naast de leuke lessen met de kinderen, hebben wij ook veel vrije tijd gehad met onze familie! Want eindelijk was het dan 2 mei en kon ik eindelijk Martijn in mijn armen sluiten die samen met Lennard ons 2 weken komt opzoeken.
Deze weken gaan Leoni en ik met hen op pad en nemen Martijn en Lennard mee naar onze stage om hen te laten zien wat wij hier allemaal doen en waar wij werken.
Maar eerst een paar dagen vrij om lekker te genieten voordat het weer voorbij is.. De tijd vliegt!
Nu zijn wij onderweg naar Plettenberg. Dat is een plaatsje dat aan de zogenoemde ' Garden route' ligt, waar wij 3 dagen zullen verblijven. Hier gaan wij een olifantenpark bezoeken, de mannen gaan bungeejumpen en verder genieten van de mooie omgeving.
Tot zover mijn blog! Liefs Tamara
Oja... voordat ik verder vertel over mijn week, wil ik mededelen dat ik mijn eerste boete gereden heb in Afrika.. OEPS!! De schade was 750 Rand en dat is ongeveer € 50,- en dat is voor 20 km te hard.
Ik kreeg er een mooie foto bij opgestuurd die gemaakt is van ons tijdens het rijden.
Deze weken bezoeken wij weer alle hoogtepunten van Kaapstad om iedereen alles te laten zien voordat zij vertrekken.
Naast alle vrije tijd hebben wij ook stage gelopen waarbij wij weer heerlijk met de kinderen gewerkt hebben en leuke activiteiten gedaan hebben, individuele gesprekken gevoerd hebben, dat nog best lastig is af en toe. Het ene gesprek gaat soepeler dan de ander waarbij de kinderen open en eerlijk waren. Toch vinden sommige kinderen het lastig om zich open op te stellen waardoor ik weinig uit een kind krijg. Voor dit soort gesprekken is vertrouwen enorm belangrijk en daarom zijn Leoni en ik ook weken bezig geweest om vertrouwen te winnen van de kinderen. Het blijft dus een uitdaging om een gesprek te voeren met de kinderen. Ik merk tot nu toe dat de kinderen niet gewend zijn om over zichzelf te praten en dat zij daarom niks willen zeggen. Dit kan ook komen, omdat er veel speelt en een kind daar niet over kan of wil praten.
Ik ben blij dat wij iedere woensdag stage lopen bij het social development kantoor, zodat ik daardoor veel kan vragen over de individuele gesprekken dat ik weer goed kan gebruiken op de scholen.
De woensdag begon met het voeren van intakegesprekken, dat ik mocht bijwonen. Bij deze gesprekken werd ik enorm betrokken en ze werden gelukkig in het Engels gevoerd. Normaal gesproken spreken de mensen alleen maar Xhosa waardoor het voor mij lastig en vermoeiend is om bij te houden wat er gezegd wordt. Ik probeer alles in het Engels te vertalen, maar tegelijkertijd ook in het Nederlands om het beter te kunnen begrijpen. Het waren uiteraard interessante intake gesprekken en leuk om te zien hoe dat hier in Zuid-Afrika gaat.
Wij werken nog steeds met de afdeling interventies mee en hadden die dag ook weer huisbezoeken die leerzaam waren, maar deze vond ik ook erg heftig. Van dit huisbezoek, moest ik zelf even bijkomen achteraf en tot mij door laten dringen wat ik allemaal gezien, gehoord en meegemaakt heb die dag. Gelukkig kan ik er goed over praten en dat helpt mij enorm om dit alles aan te kunnen. Je ziet in de townships vaak dat er meerdere problemen in één gezin zijn waardoor je naar meerdere aspecten moet kijken. En dan merk je dat het in Zuid-Afrika toch allemaal anders geregeld is met zaken zoals uithuisplaatsing. Zo lijkt het heel makkelijk te gaan en worden er kinderen per direct meegenomen. En in het geval van woensdag, weigeren ze een vrouw met een beperking door een hersenbloeding, in een instelling te plaatsen waar zij beter af is. De reden hiervan is, omdat zij familie heeft die voor haar moet zorgen, alleen is dat in dit geval niet mogelijk ivm verslavingen. Deze zaken blijven erg lastig en dit zet mij enorm aan het denken! In Zuid-Afrika is het belangrijk dat familie voor elkaar zorgt wanneer dit nodig is. Pas wanneer dit niet meer mogelijk is voor overlijden van familieleden, dan kan er nagedacht worden over het plaatsen in een instelling. Dit geldt per probleem wel weer anders, want wanneer een kind professionele hulp nodig heeft, plaatsen zij deze makkelijker in een instelling
Naast de leuke lessen met de kinderen, hebben wij ook veel vrije tijd gehad met onze familie! Want eindelijk was het dan 2 mei en kon ik eindelijk Martijn in mijn armen sluiten die samen met Lennard ons 2 weken komt opzoeken.
Deze weken gaan Leoni en ik met hen op pad en nemen Martijn en Lennard mee naar onze stage om hen te laten zien wat wij hier allemaal doen en waar wij werken.
Maar eerst een paar dagen vrij om lekker te genieten voordat het weer voorbij is.. De tijd vliegt!
Nu zijn wij onderweg naar Plettenberg. Dat is een plaatsje dat aan de zogenoemde ' Garden route' ligt, waar wij 3 dagen zullen verblijven. Hier gaan wij een olifantenpark bezoeken, de mannen gaan bungeejumpen en verder genieten van de mooie omgeving.
Tot zover mijn blog! Liefs Tamara
