Eerste stageweek
Blijf op de hoogte en volg Tamara
16 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
We hebben er al één week stage opzitten! Wauw wat hebben we veel gedaan en gezien. Maandag zijn we eerst uren lang met onze begeleider door verschillende townships gereden, maar vooral door de township waar wij gaan werken als 'social workers'. Erg indrukwekkend allemaal, maar vooral goed om te zien hoe het leven voor anderen kan zijn. We zijn ook bij één van de huizen (ook wel shags genoemd) binnen geweest. Erg indrukwekkend dat mensen van kleine woningen toch iets gezelligs kunnen maken. In die shag die wij bezocht hebben, werd gebruik gemaakt van vrolijke kleuren aan de binnenkant. Een shag is een kleine woning van denk ik 4 bij 4 meter waar veel mensen samen in wonen en leven. Soms wel met 3 families in één shag.
Na het rond rijden in de townships en het bezoeken van andere plaatsen, zijn wij naar één van de scholen gereden om kennis te maken met de directeur. Blijkbaar wist iedereen al van onze komst, want ze waren enorm blij ons te zien. Er werd gelijk een foto gemaakt samen met de directeur voor de site.
We zijn naar de bibliotheek gelopen en zijn bij een klas gaan aansluiten die daar bezig waren. Ze stonden met z'n allen in een kring en er werd gezongen en gedanst. Ook wij hebben hier natuurlijk aan mee gedaan. We hebben ons voorgesteld en kennis gemaakt met één grote klas die in tweeën gesplitst werd. Er zitten soms wel 40 tot 50 kinderen in één klas. Daarom worden zij vaak in de middag gesplitst en geven twee leraren les aan de groep. Dit kan in de vorm van spelletjes doen of extra educatie, zoals Engelse woorden leren.
Dinsdag en woensdag zijn wij veel in de bibliotheek geweest. Hier worden wij ook geplaatst, omdat hier ruimte is om kinderen te ontvangen en te helpen met hun huiswerk en activiteiten voorbereiden en uitvoeren.
Donderdag zijn wij voor het eerst naar de andere school geweest waar wij ook werkzaam zullen zijn. Wij zijn daar begonnen om een bibliotheek op te starten. Deze school heeft wel boeken, maar nog geen bibliotheek waar kinderen kunnen komen om te lezen of voor begeleiding. Wij zullen daar de boel opstarten en draaiende houden met z'n tweeën. Een super gave uitdaging dus. Vanuit deze bibliotheek zullen wij kinderen uitnodigen om individuele gesprekken en groepssessies te volgen.
Wij zullen ons moeten gaan verdelen tussen deze twee scholen. Vandaag is besloten dat wij vooral werkzaam zullen zijn op de school waar wij momenteel een bibliotheek beginnen. Hier hebben wij een grote en prachtige ruimte om kinderen te ontvangen en kunnen wij gelijk de bibliotheek draaien. We mogen deze ruimte helemaal naar onze zin en smaak inrichten en starten.
Het is super fijn om deel uit te kunnen maken van een project waar kinderen veel baat bij hebben.
Naast het werken op twee scholen zullen wij ook huisbezoeken gaan doen in de townships om het gezin bij de ontwikkeling van het kind te betrekken en hulp te bieden daar waar wij kunnen en nodig is. Hier krijgen wij veel begeleiding bij en zullen onze supervisor volgende week gaan ontmoeten.
Wat mij deze week opgevallen is, is dat de mensen met wie wij werken ons erg dankbaar zijn. Dit voelt soms best ongemakkelijk, want ze vragen zelfs om feedback wanneer wij bij bijvoorbeeld een les zitten waar kinderen getest worden op Engelse woorden. Deze leraren willen zich steeds verbeteren en hopen dat wij als Nederlandse 'social workers' hen daarin kunnen begeleiden. Daarnaast zijn zij erg dankbaar voor het feit dat wij deze kinderen psychische ondersteuning bieden, omdat zij dit net kunnen.
Onderweg naar huis kregen wij pech met de auto van onze begeleider. We hebben de auto stil gezet op de vluchtstrook en Bulelani (onze begeleider) vroeg op hulp door te roepen naar de auto's. Je moet maar mazzel hebben dat er iemand wilt stoppen om te helpen. Juist op dit moment had ik geen internet bereik, bel tijd was op en de telefoon van Bulelani was leeg. We waren dus afhankelijk van de mensen die langs reden. Gelukkig kwamen er 3 mannen helpen en konden wij onze weg naar huis vervolgen. Wat hebben wij gelachen zeg aan de kant van de snelweg. Ook weer leuk om meegemaakt te hebben hoe zij hier omgaan met pech.
Tot zover een leuke en leerzame week. Ik kijk al uit naar volgende week ;-)
Liefs, Tamara
Na het rond rijden in de townships en het bezoeken van andere plaatsen, zijn wij naar één van de scholen gereden om kennis te maken met de directeur. Blijkbaar wist iedereen al van onze komst, want ze waren enorm blij ons te zien. Er werd gelijk een foto gemaakt samen met de directeur voor de site.
We zijn naar de bibliotheek gelopen en zijn bij een klas gaan aansluiten die daar bezig waren. Ze stonden met z'n allen in een kring en er werd gezongen en gedanst. Ook wij hebben hier natuurlijk aan mee gedaan. We hebben ons voorgesteld en kennis gemaakt met één grote klas die in tweeën gesplitst werd. Er zitten soms wel 40 tot 50 kinderen in één klas. Daarom worden zij vaak in de middag gesplitst en geven twee leraren les aan de groep. Dit kan in de vorm van spelletjes doen of extra educatie, zoals Engelse woorden leren.
Dinsdag en woensdag zijn wij veel in de bibliotheek geweest. Hier worden wij ook geplaatst, omdat hier ruimte is om kinderen te ontvangen en te helpen met hun huiswerk en activiteiten voorbereiden en uitvoeren.
Donderdag zijn wij voor het eerst naar de andere school geweest waar wij ook werkzaam zullen zijn. Wij zijn daar begonnen om een bibliotheek op te starten. Deze school heeft wel boeken, maar nog geen bibliotheek waar kinderen kunnen komen om te lezen of voor begeleiding. Wij zullen daar de boel opstarten en draaiende houden met z'n tweeën. Een super gave uitdaging dus. Vanuit deze bibliotheek zullen wij kinderen uitnodigen om individuele gesprekken en groepssessies te volgen.
Wij zullen ons moeten gaan verdelen tussen deze twee scholen. Vandaag is besloten dat wij vooral werkzaam zullen zijn op de school waar wij momenteel een bibliotheek beginnen. Hier hebben wij een grote en prachtige ruimte om kinderen te ontvangen en kunnen wij gelijk de bibliotheek draaien. We mogen deze ruimte helemaal naar onze zin en smaak inrichten en starten.
Het is super fijn om deel uit te kunnen maken van een project waar kinderen veel baat bij hebben.
Naast het werken op twee scholen zullen wij ook huisbezoeken gaan doen in de townships om het gezin bij de ontwikkeling van het kind te betrekken en hulp te bieden daar waar wij kunnen en nodig is. Hier krijgen wij veel begeleiding bij en zullen onze supervisor volgende week gaan ontmoeten.
Wat mij deze week opgevallen is, is dat de mensen met wie wij werken ons erg dankbaar zijn. Dit voelt soms best ongemakkelijk, want ze vragen zelfs om feedback wanneer wij bij bijvoorbeeld een les zitten waar kinderen getest worden op Engelse woorden. Deze leraren willen zich steeds verbeteren en hopen dat wij als Nederlandse 'social workers' hen daarin kunnen begeleiden. Daarnaast zijn zij erg dankbaar voor het feit dat wij deze kinderen psychische ondersteuning bieden, omdat zij dit net kunnen.
Onderweg naar huis kregen wij pech met de auto van onze begeleider. We hebben de auto stil gezet op de vluchtstrook en Bulelani (onze begeleider) vroeg op hulp door te roepen naar de auto's. Je moet maar mazzel hebben dat er iemand wilt stoppen om te helpen. Juist op dit moment had ik geen internet bereik, bel tijd was op en de telefoon van Bulelani was leeg. We waren dus afhankelijk van de mensen die langs reden. Gelukkig kwamen er 3 mannen helpen en konden wij onze weg naar huis vervolgen. Wat hebben wij gelachen zeg aan de kant van de snelweg. Ook weer leuk om meegemaakt te hebben hoe zij hier omgaan met pech.
Tot zover een leuke en leerzame week. Ik kijk al uit naar volgende week ;-)
Liefs, Tamara
