EINDELIJK mijn grote held, mijn papa, op bezoek!
Blijf op de hoogte en volg Tamara
18 Juni 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
We hebben de Kaapstad storm gelukkig overleefd! In het begin dachten wij dat de Zuid-Afrikanen erg aan het overdrijven waren, want alles ging die woensdag dicht.. Zelfs alle scholen, restaurant, enz. waren gesloten. Wij wilde wel graag naar onze stage toe, omdat wij dachten dat het vast zo'n Nederlands buitje zou zijn, wat wij dus al gewend zijn.
Het regende wel flink, maar wij zijn toch de auto in gesprongen naar onze stage bij het social development, omdat wij een afspraak hadden staan met een cliënt en deze cliënt niet voor niks wilde laten komen.
Eenmaal aangekomen na een hevige regenbui, werden wij verbaasd aangekeken. Het was blijkbaar grappig dat wij toch gekomen waren, terwijl de meeste Zuid-Afrikanen thuis waren gebleven. Wij werden uiteindelijk toch naar huis gestuurd vanwege veiligheidsredenen.
Onze begeleiders waren niet echt blij dat wij toch "eigenwijs" in de auto zijn gesprongen naar onze stage, vanwege het gevaar. Ergens konden zij het ook weer waarderen dat wij veel over hebben voor de mensen hier, dus hebben zij er ook om kunnen lachen gelukkig.
Het nieuws gaf aan dat er windvlagen van 100 tot 120 km per uur zouden komen en dat er ontzettend veel regen naar zou vallen. Nou klopt beide ook wel een beetje, alleen is het gelukkig bij ons in Observatory erg beperkt gebleven vergeleken met andere plaatsen hier in de omgeving. Het centrum stond vooral onder water en er waren vooral veel shacks in de townships verwoest. AUWW Dat was even moeilijk om te zien de dag erna! Er schiet dan zoveel door mijn hoofd heen dat ik er echt emotioneel van kon worden. Ik zou zo ontzettend graag iets voor al deze mensen willen doen. Maar waar kunnen wij beginnen en hoe?
Onze stagebegeleider dacht hier hetzelfde over en wilde samen met ons iets kunnen betekenen voor deze mensen.
Daarom gaan wij de kinderen nieuwe kleding en dekens geven vanuit onze stage om wat voor de omgeving te kunnen doen. Wij gaan vanuit de school waar wij werken dit in werking stellen. Hiervoor gaan wij eerst huisbezoeken doen en gesprekken aangaan met de ouders van de kinderen, om zo te kijken wat zij nodig hebben. Weer een leuk en vooral leerzaam project erbij!
Ondertussen zijn wij nog steeds druk bezig met de boeken uit onze bibliotheek. Het labelen van alle boeken kost toch veel meer tijd dan dat wij verwachten. Maar goed we hebben dozen vol meegenomen naar huis om daar ook door te kunnen gaan. Daarnaast hebben wij geregeld afspraken met onze eigen cliënten en vermaken wij ons goed op het social development. Het is leuk om te zien dat wij lekker zelfstandig aan de slag kunnen gaan als er wat aan ons gevraagd wordt en dat de meeste cliënten nu ook Engels spreken, waardoor wij veel zelfstandig kunnen doen.
Hierbij wordt het ook steeds uitdagender om naast de gesprekken met de cliënten ook te ontdekken of deze cliënten (die voornamelijk verslaafd zijn) de waarheid spreken over hun "clean zijn". Wij leren de cliënten beter kennen waardoor je meer gaat zien en ontdekken over deze cliënt. Het blijft leerzaam dus.
Nog 5 weken te gaan en dan zit het er helaas alweer op!
Dinsdag zijn Leoni en ik vooral net als het hele weekend en de maandag, bezig geweest met de boeken. Daarnaast zijn wij met onze stagebegeleider meegereden naar zijn woonplaats, omdat hij die vrijdag ervoor een auto-ongeluk gehad heeft en hij sindsdien niet meer thuis geweest was. Ook moest hij die dag zijn auto ophalen van de garage, anders moest hij meer gaan betalen. Gelukkig is Bulelani en nog goed af gekomen (wonden op zijn been en zijn voorhoofd), maar zijn auto was echt total-loss. Het was voor hem een emotioneel moment om zijn auto na het ongeluk weer te zien, omdat veel mensen ook zeiden dat hij geluk gehad heeft dat hij het overleefd heeft. Bulelani is met een harde snelheid aan de voorkant van zijn auto geraakt door een persoon die dronken achter het stuur zat. Aangekomen bij de garage reden Leoni en ik achter de takelwagen aan met daarop de auto van Bulelani en deze auto naar zijn huis te brengen. Spullen eruit gehaald en weer vertrokken naar Philippi (onze stage). Gekke dag, maar toch blij dat wij hem hebben kunnen helpen.
Maar nu eerst lekker genieten van het bezoek van mijn paps! Het is een drukke en volle planning, maar het worden geweldige dagen. En de zon schijnt hier zelfs weer, dus de temperaturen zijn beter vergeleken met de weken daarvoor.
Woensdag was de dag dan eindelijk aangebroken en heb ik mijn vader van het vliegveld op gehaald. Het was al later, dus wij zijn eigenlijk direct naar ons bed gegaan. De volgende dag (donderdag) stond weer een tour door verschillende townships gepland en musea over de geschiedenis van Kaapstad. Het was een lange dag, maar erg geslaagd. Mijn vader moest achteraf ook even bijkomen van alles wat hij gezien had die dag. Het maakt toch veel indruk op iemand. Daarnaast die dag ook van enorm arm naar enorm rijk gegaan in 1 uur.
Vrijdag zijn wij de Tafelberg gaan bekijken en hebben daar heerlijk gewandeld. Mooi om te zien dat mij bloemen, voor mijn moeder, daar nog steeds lagen (wel gedroogd). Zelfs vanwege de heftige storm had ik dit niet verwacht. Na een aantal mooie foto's zijn wij weer naar huis gegaan en hebben het die avond rustig aan gedaan.
Zaterdag zijn wij naar de waterfront geweest, want ja, iedereen die hier komt moet echt de waterfront zien!! Het is hier altijd zo gezellig en je kan er lekker rondneuzen. Na de waterfront zijn wij doorgereden naar Sea Point, om daar de zonsondergang te bekijken en daarna een hapje te eten bij de foodmarket waar onze lieve huisgenootjes werken. Een heerlijk, gezellig, geslaagd dagje!
Vandaag is het Vaderdag en dat mag ik gelukkig samen met mijn vader hier in Zuid-Afrika vieren. Dus vandaag hebben wij samen een safari gedaan en daarna heerlijk uiteten geweest.
De komende dagen staat er nog genoeg op de planning, dus het gaat weer en leuke week worden.
Dit was mijn blog, tot de volgende! ;-)
Liefs, Tamara
Het regende wel flink, maar wij zijn toch de auto in gesprongen naar onze stage bij het social development, omdat wij een afspraak hadden staan met een cliënt en deze cliënt niet voor niks wilde laten komen.
Eenmaal aangekomen na een hevige regenbui, werden wij verbaasd aangekeken. Het was blijkbaar grappig dat wij toch gekomen waren, terwijl de meeste Zuid-Afrikanen thuis waren gebleven. Wij werden uiteindelijk toch naar huis gestuurd vanwege veiligheidsredenen.
Onze begeleiders waren niet echt blij dat wij toch "eigenwijs" in de auto zijn gesprongen naar onze stage, vanwege het gevaar. Ergens konden zij het ook weer waarderen dat wij veel over hebben voor de mensen hier, dus hebben zij er ook om kunnen lachen gelukkig.
Het nieuws gaf aan dat er windvlagen van 100 tot 120 km per uur zouden komen en dat er ontzettend veel regen naar zou vallen. Nou klopt beide ook wel een beetje, alleen is het gelukkig bij ons in Observatory erg beperkt gebleven vergeleken met andere plaatsen hier in de omgeving. Het centrum stond vooral onder water en er waren vooral veel shacks in de townships verwoest. AUWW Dat was even moeilijk om te zien de dag erna! Er schiet dan zoveel door mijn hoofd heen dat ik er echt emotioneel van kon worden. Ik zou zo ontzettend graag iets voor al deze mensen willen doen. Maar waar kunnen wij beginnen en hoe?
Onze stagebegeleider dacht hier hetzelfde over en wilde samen met ons iets kunnen betekenen voor deze mensen.
Daarom gaan wij de kinderen nieuwe kleding en dekens geven vanuit onze stage om wat voor de omgeving te kunnen doen. Wij gaan vanuit de school waar wij werken dit in werking stellen. Hiervoor gaan wij eerst huisbezoeken doen en gesprekken aangaan met de ouders van de kinderen, om zo te kijken wat zij nodig hebben. Weer een leuk en vooral leerzaam project erbij!
Ondertussen zijn wij nog steeds druk bezig met de boeken uit onze bibliotheek. Het labelen van alle boeken kost toch veel meer tijd dan dat wij verwachten. Maar goed we hebben dozen vol meegenomen naar huis om daar ook door te kunnen gaan. Daarnaast hebben wij geregeld afspraken met onze eigen cliënten en vermaken wij ons goed op het social development. Het is leuk om te zien dat wij lekker zelfstandig aan de slag kunnen gaan als er wat aan ons gevraagd wordt en dat de meeste cliënten nu ook Engels spreken, waardoor wij veel zelfstandig kunnen doen.
Hierbij wordt het ook steeds uitdagender om naast de gesprekken met de cliënten ook te ontdekken of deze cliënten (die voornamelijk verslaafd zijn) de waarheid spreken over hun "clean zijn". Wij leren de cliënten beter kennen waardoor je meer gaat zien en ontdekken over deze cliënt. Het blijft leerzaam dus.
Nog 5 weken te gaan en dan zit het er helaas alweer op!
Dinsdag zijn Leoni en ik vooral net als het hele weekend en de maandag, bezig geweest met de boeken. Daarnaast zijn wij met onze stagebegeleider meegereden naar zijn woonplaats, omdat hij die vrijdag ervoor een auto-ongeluk gehad heeft en hij sindsdien niet meer thuis geweest was. Ook moest hij die dag zijn auto ophalen van de garage, anders moest hij meer gaan betalen. Gelukkig is Bulelani en nog goed af gekomen (wonden op zijn been en zijn voorhoofd), maar zijn auto was echt total-loss. Het was voor hem een emotioneel moment om zijn auto na het ongeluk weer te zien, omdat veel mensen ook zeiden dat hij geluk gehad heeft dat hij het overleefd heeft. Bulelani is met een harde snelheid aan de voorkant van zijn auto geraakt door een persoon die dronken achter het stuur zat. Aangekomen bij de garage reden Leoni en ik achter de takelwagen aan met daarop de auto van Bulelani en deze auto naar zijn huis te brengen. Spullen eruit gehaald en weer vertrokken naar Philippi (onze stage). Gekke dag, maar toch blij dat wij hem hebben kunnen helpen.
Maar nu eerst lekker genieten van het bezoek van mijn paps! Het is een drukke en volle planning, maar het worden geweldige dagen. En de zon schijnt hier zelfs weer, dus de temperaturen zijn beter vergeleken met de weken daarvoor.
Woensdag was de dag dan eindelijk aangebroken en heb ik mijn vader van het vliegveld op gehaald. Het was al later, dus wij zijn eigenlijk direct naar ons bed gegaan. De volgende dag (donderdag) stond weer een tour door verschillende townships gepland en musea over de geschiedenis van Kaapstad. Het was een lange dag, maar erg geslaagd. Mijn vader moest achteraf ook even bijkomen van alles wat hij gezien had die dag. Het maakt toch veel indruk op iemand. Daarnaast die dag ook van enorm arm naar enorm rijk gegaan in 1 uur.
Vrijdag zijn wij de Tafelberg gaan bekijken en hebben daar heerlijk gewandeld. Mooi om te zien dat mij bloemen, voor mijn moeder, daar nog steeds lagen (wel gedroogd). Zelfs vanwege de heftige storm had ik dit niet verwacht. Na een aantal mooie foto's zijn wij weer naar huis gegaan en hebben het die avond rustig aan gedaan.
Zaterdag zijn wij naar de waterfront geweest, want ja, iedereen die hier komt moet echt de waterfront zien!! Het is hier altijd zo gezellig en je kan er lekker rondneuzen. Na de waterfront zijn wij doorgereden naar Sea Point, om daar de zonsondergang te bekijken en daarna een hapje te eten bij de foodmarket waar onze lieve huisgenootjes werken. Een heerlijk, gezellig, geslaagd dagje!
Vandaag is het Vaderdag en dat mag ik gelukkig samen met mijn vader hier in Zuid-Afrika vieren. Dus vandaag hebben wij samen een safari gedaan en daarna heerlijk uiteten geweest.
De komende dagen staat er nog genoeg op de planning, dus het gaat weer en leuke week worden.
Dit was mijn blog, tot de volgende! ;-)
Liefs, Tamara
